Mars. Mars. Mars. Mars. Mars. De voorbije week stond de Rode Planeet in de belangstelling en het is nog niet meteen gedaan. Na de geslaagde lanceringen van Al Amal (Verenigde Arabische Emiraten) en Tianwen-1 (China) is het donderdag de beurt aan Perseverance. En dan is het 7 maanden wachten tot
Na de Verenigde Arabische Emiraten en Al Amal was het donderdag 23 juli de beurt aan China. Met de Lange Mars 5 raket werd met succes de ruimtesonde Tianwen 1 naar de Rode Planeet gestuurd. Je verneemt er meer over in de 14de ruimtevaartbabbel.
Tijdens de zomer van 2020 worden er drie sondes naar Mars gestuurd. Op 30 juli vertrekt NASA’s Perseverance rover, op 23 juli zou het de beurt moeten zijn aan de Chinese Marssonde Tianwen 1 en op 19 juli vertrok twee minuten voor middernacht onze tijd Al Amal (Hoop). Deze sonde
Beginnen doen we met de veelbelovende beelden afkomstig van ESA’s Solar Orbiter. Het echte waarnemingswerk moet nog beginnen maar de eerste testopnames lieten al meteen een ontdekking toe: “Kampvuurtjes” op de zon. En – als alles goed gaat – vertrekt vannacht de eerste van drie sondes (“Hope” van de Verenigde
Mars2020 en twee andere sondes maken zich klaar voor hun lancering naar de Rode Planeet. Mars2020 gaat op zoek naar sporen van leven dat zich misschien vroeger op de planeet bevond. Wat als er inderdaad ooit leven was? En er misschien nog is? Het zijn zo van die vragen die
Soms zijn de hardnekkige weersomstandigheden de oorzaak (lancering Vega uitgesteld tot mid augustus), soms duiken er technische probleempjes op (lancering Mars2020 uitgesteld tot eind juli) en – spijtig genoeg – soms doet het probleem zich eerst voor tijdens de lancering en verliest men raket en nuttige lading (lancering Electron mislukt).
Uiteraard zit er geen monster nabij of op Mars. Maar het werd soms wel gekscherend gezegd omdat meer dan de helft van de Marssondes nooit op bestemming zouden aankomen. Daar moest dus wel een monster zitten dat de Aardse ruimtetuigen met “huid en haar” verslond. Niet? Maar zijn de cijfers